ΦΩΤΟ & ΒΙΝΤΕΟ Κατενθουσίασαν & καταχειροκροτήθηκαν τα «Παραδοσιακά παιχνίδια» από τον ΦΙΛΗΤΑ στο 1ο Δημοτικό Κω

0
1173
Ψαλίδι / Άγ. Γαβριήλ / Εξοχή, Κως

ΔΕΙΤΕ ΦΩΤΟ & ΒΙΝΤΕΟ

Χαρίκλεια Χριστοφή

Στα πλαίσια των Χειμερινών Ιπποκράτειων ο ΔΟΠΑΒΣ, ο Πνευματικός όμιλος Κώων ο ΦΙΛΗΤΑΣ και το Λύκειο Ελληνίδων Κω, διοργάνωσαν το απόγευμα του Σαββάτου, εκδήλωση στο Α Δημοτικό Σχολείο, για τα παραδοσιακά παλιά παιχνίδια που χάνονται στον χρόνο.

Την εκδήλωση καλωσόρισε η πρόεδρος του ΔΟΠΑΒΣ κ. Ειρήνη Χατζηχριστοφή και προλόγισε η πρόεδρος του Λυκείου Ελληνίδων κ. Αργυρώ Κατσίλλη. Εκ μέρους του Φιλητά μίλησε για το θέμα της εκδήλωσης το μέλος κ. Ξανθίππη Αγρέλλη.
Ακολούθησε από μικρούς μαθητές και μαθήτριες, αναπαράσταση των παλιών παιχνιδιών, υπό την καθοδήγηση της συνταξιούχου εκπαιδευτικού κ. Α. Κατσίλη

Τα παραδοσιακά παιχνίδια, που χάνονται στους καιρούς της σύγχρονης τεχνολογίας.

(Γράφει η Ξανθίππη Αγρέλλη)

Είναι γεγονός πως στις μέρες μας, τα ηλεκτρονικά και άλλα περίπλοκα παιχνίδια, αντικατέστησαν τα παλιά τα παραδοσιακά. Η εισβολή των ηλεκτρονικών υπολογιστών, των έξυπνων τηλεφώνων, των ‘τάμπλετ’tablet και των ‘πλέη –στέισον’play station, σήμανε την εξέλιξη στο παιχνίδι και την εξαφάνιση του παλιού τρόπου διασκέδασης των παιδιών.
Με τα παλιά πατροπαράδοτα παιχνίδια, έχουν μεγαλώσει γενιές και γενιές παιδιών.
Ωστόσο, εξαφανίζονται στο πέρασμα του χρόνου και στην ιλιγγιώδη τεχνολογική εξέλιξη.
Με αυτά τα παιχνίδια διασκέδαζαν όχι μόνο οι μικροί, αλλά και οι μεγάλοι. Με αυτά σφυρηλατήθηκαν οι χαρακτήρες των παιδιών, διαμορφώθηκαν οι συνειδήσεις τους, γυμνάστηκαν τα σώματα τους και καλλιεργήθηκαν οι αθώες ψυχές τους. Τα παιχνίδια αυτά, ήταν απαράμιλλης, δυναμικής ενέργειας και γυμναστικής άσκησης. Με νοσταλγία, τα θυμούνται οι μεγαλύτεροι και οι νεότεροι εκφράζονται με περισσή περιέργεια και θαυμασμό. Τα παιχνίδια αυτά, εκτός από την σωματική άσκηση, φρόντιζαν και για την πνευματική καλλιέργεια και την ψυχική διασκέδαση των παιδιών. Ας θυμηθούμε μερικά από αυτά.
Για τα κορίτσια, οι κούκλες οι οποίες στην αρχή ήταν πάνινες, μετά έγιναν πορσελάνινες, έπειτα από ειδικό πλαστικό ή καουτσούκ, κρατούσαν όλη μέρα τα μικρά κορίτσια κοντά τους. Τις έντυναν, τις χτένιζαν και έπαιζαν τις κουμπάρες.
Στο τέλος τις βάπτιζαν και τις πάντρευαν, με τον χαρακτηριστικό δικό τους τρόπο, μιμούμενα τις κοινωνικές τελετές των μεγάλων.
Το τόπι, παίζονταν από αγόρια κυρίως, σαν ποδόσφαιρο ή ως άλλο παιχνίδι, με διάφορους τρόπους. Όπως τα μήλα, οι πέτρες, τα πους, τα βότσαλα και το δίχτυ. Στο παιχνίδι της μπάλας, λάβαιναν μέρος και κορίτσια. Τα γκαζάκια ή οι σβώλοι, κυλούσαν κάτω στο χώμα και άλλαζαν συνεχώς χέρια. Το παιχνίδι ‘μπάζι’, παίζονταν με αμύγδαλα, καρύδια, βελανίδια, τάπες μπουκαλιών και με σβώλους ή με μικρά πετραδάκια
Το σχοινάκι και η σχοινένια κούνια στο δέντρο, γύμναζαν και διασκέδαζαν κατά τον καλλίτερο τρόπο τα παιδικά σώματα. Επίσης, υπήρχαν η σβούρα ή σβουρί, που ήταν ξύλινα, καθώς και η σφενδόνα, για μεγαλύτερα παιδιά.
Παιχνίδια όπως το κιλίντρι ή αλλιώς το τσέρκι, για το οποίο χρειάζονταν ένα σιδερένιο στεφάνι, από βαρέλι ή ένας παλιός τροχός ποδηλάτου και μια σιδερένια βέργα, ώστε να κυλάει στα στενά χωμάτινα σοκάκια και να δίνει ατέλειωτη χαρά στα παιδιά. Ακόμη το καρούλι ή μακκαράς, δεμένο με μια κλωστή έπαιζε το ρόλο αυτοκίνητου.
Το απλό κυνηγητό και το κρυφτό, συνδυασμένο με κλέφτες και αστυνόμους, κρατούσε στην αλάνα ή στις αυλές απασχολημένα όλο το απόγευμα τα παιδιά. Από τα παιχνίδια του δρόμου, ήταν και το κουτσό, με μερικά αριθμημένα τετράγωνα στην χωμάτινη αυλή ή στο τσιμέντο.
Η μακριά γαϊδούρα, το περνάει, περνάει η μέλισσα με τα μελισόπουλα, η μικρή Ελένη, η τυφλόμυγα, το σκαμνάκι, το μπουκάλι και τόσα άλλα, γέμιζαν με παιδιά την αλάνα, την αυλή της Εκκλησίας, την Πλατεία του χωριού ή και ένα μικρό πάρκο.
Το παιχνίδι με το ποδήλατο, ήταν ανταγωνιστικό και συνηθισμένο, με τα χαρακτηριστικά οχτάρια, τους κύκλους και τις επικίνδυνες σούζες ισορροπίας.
Παιχνίδια μαντεψιάς ή μαντέματα, ήταν η κολοκυθιά, ο γλωσσοδέτης, το χαλασμένο τηλέφωνο, τα μονά ζυγά. Αργότερα ήρθαν και τα επιτραπέζια παιχνίδια, όπως το έξυπνο σκάκι, ο γκρινιάρης, το φιδάκι, ο φωτεινός παντογνώστης, η ντάμα και τόσα άλλα παιχνίδια.
Παιχνίδια κατασκευών, συνήθως στο Σχολείο, με πλαστελίνη ή με ελαφρύ ξύλο από καπλαμά, ήταν συνηθισμένα ακολουθούμενα με ζωγραφιές και διάφορα εργόχειρα.
Παιχνίδια με τα δάκτυλα, όπως τα πεντόβολα ή πετράδια, το πλεκτό κορδονάκι ή ο μίτος και η πιπεριά, με το χαρτόνι και το χάρτινο καραβάκι, ήταν μια ευχάριστη παιδική απασχόληση.
Παιχνίδια στο διάλειμμα του Σχολείου, όπως η κρεμάλα και ο σιδηρόδρομος των λέξεων, ήταν συνηθισμένα. Επίσης δεν έλειπαν τα παιχνίδια με πλαστικά αυτοκινητάκια, φορτηγά, λεωφορεία, αλλά και ψεύτικα όπλα και σπαθιά για τα αγόρια.
Όλα αυτά που απασχολούσαν για πολλές ώρες τα παιδιά, σήμερα αντικαταστάθηκαν με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, που δυστυχώς εκτός από την επιβλαβή καθιστική ζωή, χωρίς δράση, πολλά από αυτά διδάσκουν τη βία, τον πόλεμο και την επιθετικότητα. Τα παιχνίδια αυτά μπορεί να οξύνουν και να γυμνάζουν ο πνεύμα, αλλά το σώμα μένει απαθές πλαδαρό και αγύμναστο έτσι που ‘ο νους υγιής εν σώματι υγιή’ να μην βρίσκει την εφαρμογή του. Παράλληλα βυθισμένα για ώρες πάνω από μια ηλεκτρονική συσκευή, απομονώνονται και αποξενώνονται τα παιδιά, οι συμπαίχτες και οι φίλοι.
Αυτά τα παραδοσιακά πολύτιμα παιχνίδια ας τα θυμηθούμε λοιπόν, σε μια προσπάθεια να τους αποτίσουμε φόρο τιμής, γιατί με αυτά μεγαλώσαμε, ανοίξαμε τους ορίζοντες μας, αφήσαμε την φαντασία μας να ταξιδέψει και ακονίσαμε το μυαλό μας.
Γεμίζαμε ευχάριστα το χρόνο μας τις ατέλειωτες ελεύθερες ώρες, των καλοκαιρινών διακοπών, τα Σχολικά διαλείμματα καθώς και τις εξωσχολικές ώρες, όταν τελειώναμε τα μαθήματα μας. Καιρός να τα ξαναθυμηθούμε και να τα ξαναζήσουμε.
Ξανθίππη Αγρέλλη 16-2- 2019

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ ΑΝΩΝΥΜΑ Ή ΕΠΩΝΥΜΑ