ΘΕΜΑ: ‘’SILENCE-ΣΙΩΠΗ’’ μια σπουδαία ταινία στον ΟΡΦΕΑ που αξίζει να δούμε!!!
— Στον Δημοτικό κινηματογράφο ΟΡΦΕΑΣ αξίζει να δούμε αυτές τις μέρες την συγκλονιστική νέα ταινία του Μάρτιν Σκορτσέζε ‘’SILENCE-ΣΙΩΠΗ’’ του οποίου οι ταινίες κάθε άλλο παρά αντανακλούν τις ‘’δεξιές-ρεπουμπλικάνικες’’ όπως δηλώνει, πολιτικές του πεποιθήσεις!
—Διαβάζουμε: είναι η ιστορία 2 Πορτογάλων Ιησουιτών μοναχών που καταφθάνουν στην Ιαπωνία του 1640, όπου η χριστιανική πίστη διώκεται απηνώς, για να βρουν τα ίχνη του δασκάλου τους, τον οποίο οι φήμες θέλουν να έχει αλλαξοπιστήσει. Ένα υπαρξιακό δράμα, τελετουργικών ρυθμών και υποβλητικών εικόνων, όπου ο Σκορσέζε διασκευάζει με φιλοσοφικό σεβασμό και σκηνοθετικό δέος ένα αριστουργηματικό μυθιστόρημα του Σιουσάκου Έντο πάνω στη σιωπή του Θεού και στο εκκωφαντικό ανθρώπινο μαρτύριο’’ και ότι ‘’μέσω ενός τυπικού σκορσεζικού ήρωα, μιλά για τις πολιτισμικές –που γίνονται ιδεολογικές και φιλοσοφικές– διαφορές Ανατολής και Δύσης κι εγείρει περίπλοκα, αλλά απολύτως άμεσα ερωτήματα πάνω στην εφαρμογή στην καθημερινή ζωή των χριστιανικών εννοιών της πίστης, της θυσίας και της αμαρτίας. Με «καλλιγραφικής» ομορφιάς μα υποβλητικής σκληρότητας εικόνες, τελετουργικούς ρυθμούς και μια σκηνοθετική καθαρότητα που φέρνει μπροστά την ασυγκράτητη δύναμη της ιστορίας του, ο Σκορσέζε μετατρέπει όλα αυτά σε άλλη μία παραβολή μαρτυρικής πτώσης ενός αλαζόνα χαρακτήρα. Αξιοποιεί όλα τα θεματικά επίπεδα στα οποία κινείται το μυθιστόρημα (από το ταξικό μέχρι το μεταφυσικό ), εκμεταλλεύεται τα στοιχεία της φύσης (γη, νερό, φωτιά ) ως τιμωρητικές μα και λυτρωτικές δυνάμεις, στοχάζεται διαλεκτικά (τι θα ήταν ο Χριστός χωρίς τον Ιούδα; ) πάνω στις πλέον δογματικές ανθρώπινες πεποιθήσεις κι επιβεβαιώνει ξανά πως είναι ο σπουδαιότερος εν ζωή Αμερικανός σκηνοθέτης.
—Σε δεύτερο επίπεδο: η ταινία είναι ένας ύμνος και ένας στοχασμός στην αιώνια προσπάθεια των ανθρώπων για μια κοινωνία ελευθερίας και αυτοκαθορισμού χωρίς ‘’τον φόβο, την δουλεία, τους φόρους και την τυραννία της καταναγκαστικής εξουσίας’’ η οποία συνθλιβεί το όνειρο του ’’Παραδείσου – των Ηλυσίων πεδίων’’. Η μάχη είναι αδυσώπητη. Οι άνθρωποι συνθλίβονται και οι ηγέτες τους, φορείς των ιδεών του ‘’παραντίζο’’, σκοτώνονται, εξαφανίζονται ή παραδίδονται. Η ήττα και η απογοήτευση με την απελπισία είναι προσωρινές και η φλόγα της ελευθερίας κρύβεται στη καρδιά και στην ψυχή της κοινωνίας!
— Από τις πιο συγκλονιστικές στιγμές του μαρτυρίου των ‘’κρυπτοχριστιανών’’, είναι αυτή των σταυρωμένων ‘’κριστιανι-λαϊκών ηρώων’’ στην άγρια σκοτεινή βραχώδη ακτή με την φουρτουνιασμένη θάλασσα να τους πνίγει κύμα το κύμα! Και ακόμη πιο έντονο το τέλος: ΄΄Εδώ στον βούρκο τίποτα δεν φυτρώνει’’ λένε οι άνθρωποι της εξουσίας έχοντας εκτελέσει την λαϊκή αντίσταση και έχοντας ενσωματώσει τους ηγέτες τους! Ο πρωταγωνιστής, ο νέος Χριστός του Παραδείσου έχει απαρνηθεί τον Χριστιανισμό, έχει συμβιβαστεί και έχει μετατραπεί σε υπηρέτη και τμήμα της εξουσίας! Τον παρακολουθούμε στην νεκρική του πομπή με τους 4 επαγγελματίες μεταφορείς και ενός Βουδιστή ιερέα να περνά μπροστά από κλειστές πόρτες σε ένα έρημο δρόμο. Κανείς δεν ενδιαφέρεται για το ποιος είναι και ποιος ήταν! Όμως εκεί, στην βουδιστική πυρά, με το ‘’ανίερο και αντιχριστιανικό’’ τέλος για Ιησουίτη μοναχό υπαρχει ένα μυστικό: ο προδότης που αλλαξοπίστησε κράτα στα χέρια του το σύμβολο της πίστης του: ένα μικρό ξύλινο σταυρό που αστράφτει πιο πολύ από την φλόγα του καιόμενου σώματος του!!!
— Η Εποχή μας είναι εποχή που φαίνεται να διαψεύδεται η μεγάλη ελπίδα κοινωνικής αλλαγής ενώ οι πρωταγωνιστές της συμβιβάζονται και γίνονται στοιχεία του συστήματος. Όμως η φλόγα δεν σβήνει!!!
Ν Μυλωνάς
